Od Hope [Tara]

Spacerowałam wraz z Tarą po lesie. Było tu tak cicho i spokojnie. Słuchając delikatnego szumu drzew i śpiewu ptaków, rozmiawiałyśmy o wszystkim i niczym. Moja przyjaciółka była jednocześnie podekscytowana i zestresowana tym, że dziś oficjalnie zostanie Betą. Nie widziałam nikogo lepszego na to stanowisko. Miranda miała i tak już dość pracy jako medyczka, bycie medyczką i Betą to nie najlepsze połączenie. Stephan natomiast nie wydawał się odpowiednią osobą do tej funkcji.

Idąc po lesie, w którym ciągle słyszałyśmy dźwięki wydawane przez ptaki, rozpoczęłyśmy rozmowę.
- A w ogóle, Hope, możesz mi pokrótce przedstawić, jak wyglądać będą moje obowiązki? - spytałam. - Wiem, że bycie Betą to odpowiedzialność, troska o inne psy i pomoc tobie, jednak czy mogłabyś podać mi jakieś konkrety?

Tara spytała mnie o obowiązki Bety. Nie dziwię się, sama zostałam wcześniej przygotowana przez rodziców do objęcia stanowiska, ale nasza poprzednia Beta nie miała dzieci, dlatego mi przypadło wybieranie nowej.
- Zastępujesz mnie w razie potrzeby, więc masz też dużo obowiązków takich jak ja. Musisz pomagać innym, czasem będę ci zlecała coś ważnego,albo ty komuś. Nie da się tego jednoznacznie wyjaśnić, ponieważ zadania Bet zmieniają się w zależności od wydarzeń i czasów w sforze. - opowiedziałam.

Przyjaciółka wytłumaczyła mi 'podstawowe' zadania Bet.
- Rozumiem - przytaknęłam. - Ja jestem też tropicielką i czy nadal będę wykonywać zadania, by kogoś śledzić?

Tara była ciekawa tego, czy dalej będzie wykonywała zadania tropicielki.
- Tak, ponieważ hierarchia to co innego niż stanowisko. -uśmiechnęłam się - Ja, oprócz bycia Alfą, jestem też zielarką, zbieram zioła dla Mirandy i leczę.
Było tak miło! Podbiegłam do jednej z odnóg Srebrnego Strumienia i zaczęłam pić.

Suczka sprawiła, że nie miałam już wątpliwości.
- Cieszę się, lubię swoje stanowisko. Nienudne jest ganianie za różnymi zwierzętami.
Stanęłam przy strumieniu i tak jak Hope, nabierałam do pyszczka wodę. Gdy skończyłam, powiedziałam:
- Wiesz, tak sobie czasem myślę, że byłoby ciekawie, gdyby czasem urządzić jakieś zawody, turnieje. Byśmy mieli okazję do rywalizacji i świetnej zabawy! Co o tym myślisz?

Tara się ucieszyła, że zostanie przy swoim stanowisku, następnie zaczęła pić obok mnie. Po chwili zaproponowała mi coś bardzo ciekawego.
- O tym samym ostatnio myślałam! - uśmiechnęłam się do niej. - Wiesz co, w zamku jest przecież prawie pusta sala, nazwałam ją Salą Eventów. Eventy to będą takie wydarzenia konkursowe, wprawdzie nie zostało to jeszcze wszystkim ogłoszone, ale skoro uważasz tak jak ja, to dziś po ogłoszeniu twojego miejsca w hierarchii, powiem też o Eventach.

Moja towarzyszka przyznała, że różne turnieje byłyby czymś ciekawym.
- Super! W takim razie nie mogę się doczekać, aż ogłosisz to wszystkim. To bardzo dziwne, że myślimy o tych samych rzeczach - zaśmiałam się.

Moja przyjaciółka bardzo się ucieszyła.
- Też się cieszę. Cóż, ja udziału nie wezmę, ale ty jak najbardziej. Musimy już chyba wracać. - powiedziałam.
Słońce powoli chyliło się ku zachodowi, niebo miało kolor złotoróżowy. Światło przeświecające przez potężne korony drzew tworzyło błyszczące plamki na ziemi. Uwielbiam patrzeć na takie rzeczy, natura tworzy cuda, niby takie nam znane, widzimy to często. Mało kto z nas się tym zachwyca. A przecież to wydaje się takie magiczne. Szczenięta, kiedy widzą to po raz pierwszy, są oczarowane, doroślejsze psy już nie. Ja jestem oczarowana zawsze.
*Proszę nie pisać podobnych myśli*

Hope przyglądała się zachodowi słońca. Bardzo lubiła patrzeć, gdy niebo zyskuje odcienie złota i różu.
- Masz rację. Chodźmy już do zamku.
Skręciłyśmy i poszłyśmy w stronę domu.